Afscheid Marco Oosterwijk

Medio 2007 kwam Marco namens de SGP in onze gemeenteraad en vanavond neemt hij afscheid. Misschien denkt u, Marco is toch al een keer toegesproken en heeft toch al afscheid genomen? Ja en Nee. Als wethouder hebben we afscheid van hem genomen, maar als raadslid nemen we vanavond afscheid van hem. 

Voordat Marco raadslid werd kreeg onze fractie al een klein voorproefje van de energie en vasthoudendheid van Marco. Op het verzoek van toenmalige fractie of het bestuur, gaf Marco zich op om mee te denken met het verkiezingsprogramma. Wij weten wat het betekend als Marco gaat meedenken, maar de toenmalige fractie niet. Dat was het begin van goed doorwrochte en gedetailleerde SGP-verkiezingsprogramma’s. Nu we het toch over de verkiezingen hebben. Bij een van de verkiezingscampagnes had Marco op een vrije avond een folder in elkaar gedraaid. Volgens hem konden de fractieleden best even na afloop van de fractievergadering ieder hun eigen wijk even folderen. Tja,… Dat bleek toch iets meer werk te zijn dan gedacht, en de klepperende brievenbussen waren tenslotte de reden om midden in de nacht deze actie te stoppen. 

Maar terug naar het begin van het raadswerk. Na precies 1 jaar raadslid te zijn komt Marco met zijn visie op wonen. Hij stelt daarbij de vraag hoe de Krimpense bevolking er over 10 jaar uitziet en welke type woningen we dan over 20 jaar nodig hebben. Hij vraagt aandacht voor startende gezinnen en wijst op de aspecten duurzaamheid, energie en luchtkwaliteit. Dit allemaal in het kader van de woonvisie 2009 – 2030. Hoe actueel zou ik zeggen! Op de agenda van de komende vergaderingen zie ik onderwerpen staan, zoals; startersleningen (voorwaarde en hoogte), verordening woonruimteverdeling en over enkele maanden de Regionale Energiestrategie en de Woonvisie. 

Een jaar later (het is dan 2009) maakt Marco zich zorgen over het groot onderhoud aan de Algerabrug, pleit hij voor het verhogen van het budget voor beheer van de buitenruimte en doet hij voorstellen voor een op te stellen gemeentelijk monumentenbeleid. Tja, de snelheid en dynamiek bij Marco is meeslepend. De toenmalige wethouder heb ik meerdere keren horen zuchten of die Marco het nou nooit eens even wat rustiger aan kan doen. Om de beeldspraak van de trein weer eens te gebruiken: Je denkt dat je in een stoptrein bent ingestapt, maar bij nader inzien blijkt dit een intercity te zijn. En de noodrem…? Die blijkt niet te werken. De conducteur..? Dat blijkt Marco zelf te zijn. En de machinist…? Dat is de fractievoorzitter die verwoed zoekt naar het spoorboekje. 

In 2014 werd Marco wethouder. Een hele stap. In mijn beeldspraak van zonet, de conducteur werd de stationschef. Dit zorgde voor veel drukte op het perron. Marco ging aan de slag met het realiseren van plannen en bleef onvermoeibaar nieuwe plannen bedenken. De intercity werd een hogesnelheidstrein…..

Ruim een jaar geleden werden wij samen beëdigd als raadslid. Voor mij alles nieuw, voor jou was het vooral onthaasten. De intercity moest terugschakel naar een stoptrein. Je pakte je rol vol energie op en adviseerde (soms voelde dat meer als aansporen) de fractie over belangrijke thema’s en de noodzaak om in contact te zijn met de inwoners van Krimpen. Voor hen doen we het, zo zei je telkens. Je kwam al snel met het idee dat ieder fractielid een wijk zou omarmen en voor 2019 introduceerde je dat als jaarthema we(l)zijn in de wijk. 

En oh ja, de laatste 2 maanden was je ook nog onze fractievoorzitter. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar hierin heb ik je inmiddels al overtroffen. Je bent 2 maanden onze fractievoorzitter geweest en ik ben het nu 2 maanden en 4 dagen. Voelt toch als een soort mijlpaal. 

Vandaag nemen we afscheid van Marco. Natuurlijk niet als betrokken inwoner van Krimpen, maar wel als lid van onze gemeenteraad. Er kwam een kans voorbij die je niet kon laten lopen. Want zoals je zelf zegt: wethouder is de mooiste baan die er is. 

Ik ga afronden. Wij kennen jou als een harde werker die op de meest onmogelijke tijden aan het werk is.. De hand aan de ploeg! De dichter van psalm 127 zet ons echter met beide benen op de grond: het is te vergeefs dat gijlieden vroeg opstaat, laat opblijft, eet brood der smarten… Zo de Heere het huis niet bouwt, te vergeefs arbeiden de bouwlieden daaraan. Van Gods zegen is alles afhankelijk. 

Ik wens jou, je vrouw en de kinderen Gods zegen toe!